Stel je voor dat je christen-Amerikaan zou zijn en op 3 november mee wilde doen aan de verkiezing van de president, wat zou je dan volgens je geweten moeten kiezen? Een tijdje geleden gaf de Amerikaanse predikant John MacArthur een interview, waarin hij zei dat het onmogelijk is om als christen op de Democratische partij (dus in dit geval: op Joe Biden) te stemmen. Hij zei: ‘Er is geen enkele wijze waarop een christen het afslachten van baby’s, homoseksuele activiteiten, het homohuwelijk of welke andere vorm van grove immoraliteit kan steunen’. En: ‘We zouden ook op geen enkele manier achter een kandidaat moeten staan die transgendergedrag steunt. Dat is in feite de verworpen geest waar in Romeinen 1 over gesproken wordt.’ Nu is deze MacArthur dezelfde als degene die de lelijkste dingen over charismatische christenen en over vele andere christenen en collega-predikers heeft gezegd. Ook is hij degene die in coronatijd het nog maanden heeft volgehouden om met zijn kerk gewoon bij elkaar te komen alsof er niets aan de hand was en zich daarmee tegen de overheid te verzetten met het argument dat je God meer moet gehoorzamen dan de mensen.

Ik weet niet of ik aan het oordeel van zo’n man als John MacArthur veel waarde moeten hechten. Dat geldt ook voor iemand als Franklin Graham, zoon van Billy Graham, die zo ongeveer als wat Trump als president gedaan heeft, prachtig vond en eveneens de mening verkondigde dat je geen christen bent als je niet op Trump stemt.

Binnen de familie Graham wordt daar blijkbaar verschillend over gedacht, want Franklins nichtje Jerushah Duford, kleindochter van Billy Graham, huldigt precies de tegenovergestelde mening. In een column in USA Today schreef ze dat ze niet op Trump, maar op Biden zou gaan stemmen. In haar motivatie voor deze keuze schreef ze: ‘Een van mijn opa’s favoriete bijbelverzen was Micha 6 vers 8. Hier staat dat we als gelovigen rechtvaardig moeten handelen, we vriendelijkheid en genade lief moeten hebben en nederig moeten zijn in alles. Dit is wat we als christenen aan de wereld moeten laten zien. De kerkleiders die beweren mijn opa te volgen [door op Trump te stemmen], eren deze waarden niet langer door stil te blijven.’ Dat wil zeggen: het gebrek aan deze eigenschappen bij Trump niet aan de kaak te stellen: hij is niet rechtvaardig, niet vriendelijk en niet nederig. 

MacArthur zegt als het ware: Met je stem op Donald Trump zeg je nee tegen ethische wantoestanden. Jerushah Duford schreef: ‘Met je stem op Joe Biden zeg je nee tegen seksisme, vrouwenhaat en onverdraagzaamheid die ons land verdeelt.’ En, kun je eraan toevoegen, tegen zwart racisme, tegen de steun aan extreem-rechtse organisaties, en tegen het volstrekt onverantwoord omgaan met de coronacrisis en de klimaatcrisis.

Tussen twee haakjes: ik vind het altijd incorrect als mensen beweren dat Amerikaanse Democraten abortus, homoseksualiteit en transgenders steunen. Het gaat er niet om dat zij zulk gedrag als zodanig ‘steunen’, maar dat zij de burgers daarin vrij willen laten. En dat is inderdaad altijd een lastige vraag, ook vanuit een christelijke staatsbeschouwing. Welk recht heeft de overheid om mensen te belemmeren in de persoonlijke keuzes die zij maken, zolang die keuzes andere mensen geen schade berokkenen? Bij abortus zeggen we terecht dat er ongeboren kinderen worden gedood, en dat wij die kinderen daartegen moeten beschermen. Maar bij homoseksualiteit en transgenders ligt dat heel anders; daarmee wordt niemand geschaad. Dat wil niet zeggen dat ik dit soort gedrag ‘steun’, integendeel. Daar gaat het helemaal niet om. Het gaat om de keuzevrijheid van het individu, die door de overheid niet belemmerd mag worden.

Het is opvallend dat MacArthur zich nu juist op die ‘vrijheid’ beriep toen hij keihard tegen de maatregelen van de overheid inging wat corona betrof. Maar als het om de keuzevrijheid van zwangere vrouwen, van homoseksuelen en van potentiële transgenders gaat, vindt hij ineens dat de overheid zulke mensen hun vrijheden moet afnemen!

Trouwens, de Democraten komen veel beter op voor de zwakken in de samenleving dan de Republikeinen. Ook daarin gedragen de Democraten zich ‘christelijker’. Het is immers de taak van de overheid de ‘zwakken’ in de samenleving te beschermen tegen die zogenaamde ‘vrijheden’ van de sterken en rijken. Onder Trump zijn de rijken rijker en de armen armer geworden, vanuit de typisch liberale stelling: ‘Ieder voor zich en God voor ons allen’. Als Democraten dat enigszins willen omdraaien, worden zij onmiddellijk beschuldigd van ‘socialisme’, wat bij Republikeinen een van de ergste scheldwoorden is.

Onlangs heeft een groep bekende pro-life evangelicalen in Amerika, tot wie ook Jerushah Duford behoort, aangekondigd dat zij op Biden gaan stemmen juist omdat zij pro-life zijn. Denk aan de armen (door Trump budgettair compleet verwaarloosd), de medische zorg (Obamacare, die er vooral voor de zwakken was, is door Trump afgebroken), racisme (Trump weigert racistische groepen echt te veroordelen) en klimaatverandering (door Trump stelselmatig gebagatelliseerd en zelfs verergerd).Dat zijn net zo goed pro-life zaken. Het gaat bij ‘het leven’ om heel wat méér dan abortus en euthanasie. Trouwens, (de vraag om) abortus komt vooral bij de sociaal zwaksten voor; als die beter door de overheid gesteund zouden worden, zou alleen al daardoor het aantal abortussen afnemen. Volgens de genoemde evangelicalen zal het hierom op 3 november voor de christenen gaan: bij wie is de bijbelse ethiek in betere handen: bij Trump of bij Biden?

Uiteindelijk ben ik maar wát blij dat ik niet in Amerika woon en dus helemaal niet hoef te kiezen uit Biden of Trump en voor mezelf dus niet hoef te bepalen wie de grootste leugenaar van de twee is, wie de grootste rokkenjager van de twee is, of wie de minst democratische van de twee is.